Glowball

Toegevoegd door Saskia Beugel op 22-07-2007 om 00:00

De laatste dagen ben ik weer een beetje in de partymood. Ik had er een tijdje niet zo'n zin meer in in feesten en veel mensen en energieen. Nadat ik uit India terug was gekomen was ik enerzijds zelf bezig om balans te vinden: balans tussen Oost en West en daarnaast heb ik ook veel liefde, aandacht en energie willen geven aan Rishis. Die balans vinden is best lastig. India voelt voor mij, als voor zovelen (zoals bijvoorbeeld ook voor Fraukje die nu ook op Rishis gaat bloggen) als the land van my soul. En ondanks het feit dat er veel gebeurd was in die maanden in India. Dat ik soms dacht God please geef me een normaal leven. Waarom ben ik zo gevoelig voor alles. En het leven is toch mooi.. Maar ja het schijnt met karma te maken te hebben.... Mijn leraar zei your life is at this moment a mixture of some very good karma and a few negative things that come to you. Your good karma is coming to you in all the creative ideas and all the beautifull people you meet en your bad karma is coming to you in depression and pain. Nou ja ok dat verklaart het ;-) ik zit nog in het proces zeg maar om het begrip karma helemaal te voelen en te geloven... maar het geeft wel rust. Best een aardig idee trouwens dat karma zowel psychisch als sociaal een handige filosofie..

Anyway terug uit India ...dat is even wennen als je dan weer in Adam zit. Daar had ik het laatst ook over met Niels de ontwerper van het logo van Rishis en de huisstijl. Als hij in India komt voelt ie zich direct fijn maar als ie terugkomt moet hij een paar maanden weer wennen. Wat is dat dan precies. Ik denk dat het is dat je daar bent zoals je je voelt en dat je hier weer het idee krijgt dat je van alles moet. Ja intussen is dat ook zo we krijgen van elkaar allemaal het idee dat je van alles moet. En al heel snel laat je je dan weer verleiden om mee te doen met de ratrace en.. moet je jezelf... weer vertellen dat eigenlijk... niets moet. Surrender, zou mijn dear Swami zeggen. Toen ik in januari daar kwam zei hij. Why worrying, by now alle the worries should be gone. Surrender..

Nou hier in het Amsterdamse weer vond ik dat toch lastig. Hoe leef ik nu een leven waarbij ik mezelf overgeef en spiritualiteit en bewust & gezond leven integreer in een leven in de Westerse maatschappij. Ik krijg toch het gevoel dat ik van alles moet. En dat terwijl ik mezelf toch behoorlijk heb los weten te weken van bestaande patronen waarvan we met zijn allen hebben bedacht en afgesproken dat dat de manier van goed leven is. En daar ben ik ook heel blij om dat ik die vrijheid voel en dat alle puzzelstukjes ook in elkaar klikken zodat ik voel dat dat ook echt kan. Maar goed, de afgelopen maanden betekende dat dat ik een beetje heen en weer gezwiept werd tussen twee werelden. En had ik behoefte aan veel tijd voor mezelf. Veel ruimte voor groei en zingevingsvraagstukken. Veel ruimte voor hoe kan ik nu iets betekenen voor de wereld. Op wat voor manier kan ik dat invullen zodat ik zelf in balans ben en happy ben en heeft de wereld wat aan mij . En ook na de 30e had ik meteen bedacht dat ik nog meer ruitme voor mezelf nodig had en ben ik naar Belgie geweest naar Radhadesh in een ashram.

En die ruimte geeft me inspiratie, diepte en de innerlijke strength. Maar goed om terug te komen op waar ik dit verhaaltje mee begon. Party dus. Gisteren op de tennisclub Festina in het Vondelpark. Het was zo fijn om iedereen te zien. Met de mensen van onze tennisclub Joy is echt een band en we waren weer goed vertegenwoordigd op de dansvloer. Alhoewel ik heel erg van dansen houd zocht ik de verdieping weer op in mooie gesprekken. Ach ja soms heb je dat... en soms wil je alleen maar lekker dansen. En iedere keer denk ik weer dat is toch echt ook zon bijzondere club met mensen. Good Souls. Ik was een beetje aan het rondvlinderen en voelde me echt lekker en happy. Het contact wat ik nu heb met mensen is zo anders dan vroeger. zoveel mooier. Maar de volgende dag moet ik dan echt weer even bijkomen.

Maar ja bijkomen met Glowball het grootste discofeest in Europa..... jeugdsentiment, John Travolta, Bee Gees, Kool and the Gang... mooi feest voor discoliefhebbers maar dat is dan net iets teveel gevraagd denk ik van mezelf. Duizende mensen grote glitterballen en iedereen met pruiken en zonnebrillen en ik sta dan daar te huilen. Ja waarom denk ik dan.... het heeft iets te maken met een enorme eenzaamheid die me overweldigd. En dat ik dan van sommige mensen om me heen ook die eenzaamheid voel of zie. En dat in combinatie met moeheid en de muziek waar mijn ex altijd zo van hield Bee Gees..... Paf klaar... Toch wat weer heel mooi is dat ik er nu bewust van ben. Ik kan me herinneren toen ik jonger was dat ik ook wel vaak dit soort ervaringen had. Afgesloten, eenzaam en ook voelen hoe andere mensen zich voelen. Dan kon ik me ook intens verdrietig voelen of anders dan anderen en eenzaam. Maar wat me nu dus helpt is dat ik het herken, ik laat het zijn, ik accepteer het en ik zeg het tegen de mensen met wie ik ben. Nou dan ben ik toch al met al behoorlijk opgeschoten ;-) dat ik nu weet en accepteer dat ik heel erg gevoelig kan zijn voor sfeer, mensen en situaties en dat ik dat nu beter een plek kan geven. En als je open over bent krijg je mooie dingen terug. Dat was het mooiste voor mij aan dit feest. Maar goed ik ben nu weer toe aan een paar dagen yoga en rust denk ik... voor mij even geen discoballen en glowing balls...

« terug