Omgaan met Nieuwetijds(kinderen)

Toegevoegd door Saskia Beugel op 30-10-2009 om 02:11

Ik lees nu het boek 'Jeshua, boodschappen vanuit het Christusbewustzijn' van Pamela Kribbe. Een erg goed boek. Wat me met name raakte is dat ze schrijft over dat lichtwerkers niet hun spirituele kanalen hoeven te ontwikkelen (de bovenste chakras) die zijn al ontwikkeld maar dat hun taak is om de onderste chakras te ontwikkelen. De ontwikkeling van lichtwerkers gaat over het werken aan de lagere chakras. Daar liggen emotionele wonden en beschadigingen die ze opgelopen hebben (en gekozen hebben) hier op aarde.

Daarnaast worden lichtwerkers ook geleid door een dieper en universeler ideaal, namelijk het bevorderen van bewustzijn en innerlijke groei op aarde. . Als ik het boek en de channelings van Pamela Kribbe lees is het voor mij een en al herkenning. Alles resoneert.. Dank ook aan de oudere generatie lichtwerkers die de paden van eenzaamheid en twijfel echt hebben moeten doorkruizen! In deze blog een channeling van Pamela Kribbe over nieuwetijdskinderen

Channeling via Pamela Kribbe 2008

Wij zijn blij met jullie komst vandaag en wij vieren jullie aanwezigheid hier op aarde. Voordat ik iets zal zeggen over het thema van vandaag, omgaan met kinderen, wil ik de aandacht vestigen op jullie. Elke dag opnieuw trachten jullie je licht, je oorspronkelijke natuur, op aarde te zaaien en te verwerkelijken. Jullie ervaren zwaarte in het leven op aarde. Het lijkt soms alsof je gevangen zit in je lichaam of in stemmingen en emoties die je beklemmen. Wij willen jullie zeggen dat wij jullie vertrouwen en respecteren om alles wat je hier doorleeft en volbrengt. Wij houden van jullie zoals je bent en zouden willen dat je wat vaker meer respect opbrengt voor jezelf en wat je hier al hebt neergezet in je leven op aarde. Door te blijven hopen, verlangen en liefhebben, zelfs als het licht om je heen versluierd raakt en je te maken hebt met tegenslag, tonen jullie je grootheid en enorme kracht. Jullie planten lichtzaadjes op aarde en deze zullen vrucht dragen. Dankzij het innerlijk werk dat jullie verrichten, vormen jullie nu al een brug naar een nieuwe generatie van incarnerende zielen die op aarde hun licht willen laten schijnen. Over deze zielen willen wij vandaag spreken.

Voordat wij het over deze zielen hebben, vraag ik jullie eens terug te gaan in de tijd en te voelen wie je zelf was toen je binnenkwam als kind in de aardesfeer. Voel eens de onschuld en schoonheid in je energie. De oprechtheid van je verlangen en de fijnbesnaardheid van je gevoelens. Oh, jullie zijn al zolang verbonden met de aarde! Al zoveel keren heb je als klein kindje die sprong in het diepe gemaakt. En voel nu eens wat deze keer je intentie was. Je had waarschijnlijk wat persoonlijke bagage bij je, die je wilde oplossen in dit leven. Verwondingen in je ziel die in dit leven tot heling en genezing wilden komen. Maar daarnaast werd je ook geleid door een dieper en universeler ideaal, namelijk het bevorderen van bewustzijn en innerlijke groei op aarde. Jullie wisten dat je in een overgangstijd geboren zou worden, dat er ‘werk aan de winkel’ was: een innerlijk werk, dat nieuwe paden zou banen in het denken en voelen. Jullie voelden je betrokken bij dit proces en waren bereid daarvoor opnieuw de sprong in het diepe te wagen, om je nog eenmaal in te zetten voor dit lang gekoesterde ideaal: vrede op aarde, eenheid en verbondenheid tussen alles wat leeft en ademt.

Jullie hebben in je leven al keer op keer grenzen in het denken en voelen doorbroken. Elke keer dat je je verstikt voelde in oude structuren en traditionele regels, en je diep van binnen wist dat jouw ziel niet kon gedijen in een door angst gedomineerde relatie of omgeving, heb je je de noodzaak gevoeld om je los te worstelen. Het deed zeer, het was moeilijk en zwaar, maar je kon niet anders dan trouw blijven aan het gevoel dat er ‘iets niet klopte’, dat het ‘niet genoeg’ was, dat er iets ontbrak. Dit knagende gevoel deed je herinneren aan het oorspronkelijke ideaal dat je als ziel meedraagt en dat je trouw wil blijven. Je kon je vaak niet goed aanpassen aan maatschappelijke eisen en denkwijzen, omdat dit niet strookte met wat jij als ziel wilde realiseren op aarde. Je was voorbestemd om ‘anders’ te zijn, en niet door God of enig ander opperwezen dat buiten of boven je staat, maar doordat je bent wie je bent. Je bent geïnspireerd door een nieuw bewustzijn, dat we het christusbewustzijn kunnen noemen, of een hartgedragen bewustzijn, of een bewustzijn van liefde en eenheid. Hoe je het noemt, is niet zo belangrijk. Maar de vonk is overgeslagen op jou, zoveel is zeker, en het is deze vonk die jou voortstuwt in je verlangens, je zoeken en vragen. Deze vonk, die het begin vormt van een nieuw bewustzijn op aarde, slaat nu over op velen. Om die reden voelen de “kinderen van de Nieuwe Tijd” dat hun tijd gekomen is. Om die reden komen zij sinds enige decennia in groten getale naar de aarde toe. Zij komen om het innerlijk werk te voltooien waarvan jullie aan de bakermat staan.

Jullie die behoren tot vorige generatie lichtwerkers, globaal geboren voor 1980, waren de voorlopers en de wegbereiders. Jullie werden geïnspireerd door hetzelfde ideaal als de ‘nieuwe kinderen’ nu, door dezelfde roep van de ziel. Maar het terrein dat door jullie ontgonnen werd, vooral in de 60-er en 70-er jaren, was nog zeer getekend door vastgeroeste overtuigingen en diep gewortelde angsten aangaande vrijheid van zelfexpressie op het gebied van emotionaliteit, creativiteit en seksualiteit. Zo’n veertig, vijftig jaar geleden was het collectieve energieveld van de aarde heel anders dan tegenwoordig. Het was dichter, troebeler en minder transparant voor de heldere en liefdevolle energieën die nu toegang kunnen vinden tot de aardse sfeer. Eén van de ontwikkelingen die deze toenemende transparantie in de hand heeft gewerkt is de opkomst van gelijke vrouwenrechten (vanaf het begin van de 20e eeuw), of anders gezegd, het in grotere mate erkennen en waarderen van de vrouwelijke energie in de wereld. Het broodnodige ereherstel van de vrouwelijke energie heeft bijgedragen aan het steeds meer toelaten en erkennen van de gevoelsdimensie in het leven. In de loop van de zestiger en zeventiger jaren van de vorige eeuw is er veel opengebroken op het gebied van intuïtie, emotie en creativiteit.

Er is veel werk verricht door de oudere generatie lichtwerkers, en het heeft hen veel gekost, want zij hebben innerlijk de dalen van zelftwijfel en eenzaamheid moeten doorkruisen, voordat zij een nieuwe horizon konden ontsluiten voor de generaties na hen. Jullie die van deze oudere generatie deel uitmaken, hebben een baken van licht voor hen gevestigd.

Nu geven jullie het stokje door aan deze nieuwe generatie, en in dit doorgeven kunnen jullie hen voorzien van steun en begeleiding, terwijl zij jullie kunnen inspireren door de zuiverheid en intensiteit van hun uitstraling. Nog meer dan jullie, zijn zij ‘anders’. Terwijl het voor jullie tot op zekere hoogte nog mogelijk was je aan te passen aan een wezensvreemde omgeving, is het voor hen vaak onmogelijk om deze aanpassing zelfs maar op het niveau van uiterlijk gedrag te realiseren. Hun emoties en hun fysieke lichaam protesteren op een diep niveau tegen de beperkende energieën van veel oude opvoedingsidealen en onderwijssystemen. Aanpassen is geen optie voor veel van deze kinderen. Zeker de meest gevoeligen onder hen zullen lichamelijk en emotioneel stuk lopen op een door oude energie gedomineerde omgeving en zullen dermate grote aanpassingsproblemen vertonen dat een reactie vanuit de omgeving vereist is. Negeren of onderdrukken gaat niet meer. De kinderen die nu binnen komen, zullen de opvoeders en de samenleving dwingen tot veranderen, omdat zij zichzelf niet meer in die mate kunnen ontkennen als vorige generaties dat konden.

De kinderen die nu geboren worden (en sinds enige decennia op aarde incarneren) dragen een groter deel van hun volle zielsbewustzijn met zich mee dan jullie toen je door ‘de sluier van onwetendheid’ heen kwam. Er is in metaforische zin een sluier die de aardedimensie omvat en haar afscheidt af van de dimensie van waaruit ik spreek. Deze sluier is als een vervormende bril die je, als je ‘m eenmaal op hebt, doet geloven dat je een afgescheiden ik bent, opgesloten in je lichaam. De sluier van onwetendheid maakt in feite de ervaring mogelijk van het op aarde leven in dualiteit, dus zij heeft haar waarde, maar momenteel is de tijd rijp voor een transparanter wordende sluier, die meer communicatie toestaat tussen beide zijden. Steeds meer mensen reiken door de sluier heen, voelen dat zij één zijn met iets groters dan alleen ‘dit lichaam’ en ‘deze persoonlijkheid’. Hoe meer mensen dit doen, hoe meer er een kanaal ontstaat, waardoor liefdevolle, kosmische energie naar binnen stroomt en de aarde aanraakt. Op deze golf van kosmische energie komen de nieuwe kinderen binnen.

Probeer eens de energie te voelen van deze kinderen en de golf waarop zij binnen komen. Denk er niet over na, maar stel je hart eens open voor het gevoel dat het bij je oproept. Zij vibreren op een hoger niveau; hun energie voelt speels, licht en vlinderachtig aan en tegelijk wijs en van een ongewone diepte. Zij kiezen er heel bewust voor een groter deel van hun wezenlijke zijn, hun diepste Zelf, mee te brengen op aarde. Dit doen zij omdat zij willen bijdragen aan de bewustzijnstransformatie op aarde, en terwijl zij weten dat deze energie hen in moeilijkheden zal brengen. Op het niveau van hun hoger zelf, hebben zij bewust deze keuze gemaakt. Maar op het niveau van het emotionele zelf (of “innerlijke kind”) zullen zij botsen met de aardse werkelijkheid en hieruit kunnen trauma’s ontstaan die diepe sporen nalaten in hun levens. Zij nemen dus duidelijk een bepaald risico wanneer zij de sprong naar het aardse wagen. Zij beseffen dat zij de kans lopen te ontsporen en verdwaald te raken in de aardse sfeer. Zij kunnen hun gevoeligheid en verfijnde vibratie niet “uitzetten” als zij hier zijn, dus zij zullen ofwel een plek moeten vinden op aarde waar deze energie vrijuit kan stromen ofwel intense moeilijkheden ervaren in het omgaan met de aardse realiteit. Ziehier dus de moed en liefdeskracht van deze engelen. Dezelfde moed en liefdeskracht hebben jullie aan de dag gelegd, toen je incarneerde.

Ik zal nu ingaan op de kenmerken van de nieuwe generatie kinderen. Het ene kind vertoont sterker deze eigenschappen dat het andere. In zekere zin zijn alle kinderen momenteel “nieuwetijdskinderen”- ze komen binnen door een andere (dunnere) sluier en met de intentie een groter deel dan ooit van hun ziel uit te drukken in de materie. Maar elke ziel heeft haar eigen ontwikkeling en binnen de nieuwe generatie kinderen zijn er de buitengewoon gevoeligen, die sterker afwijken dan de rest en het is deze groep die jullie ”nieuwetijdskinderen” noemen. Ik zal nu schetsen wat globaal de kenmerken zijn van deze specifieke groep nieuwetijdskinderen, en daarbij kun je in gedachten houden dat deze kenmerken in mindere mate ook vertoond worden door de nieuwe generatie kinderen in het algemeen. In feite ontstaat er door de ontwikkeling van het bewustzijn op collectieve schaal een “nieuwe mens” op aarde. Er vindt een evolutie plaats naar een sociaal en spiritueel intelligentere mens die in harmonie met de natuur leeft en in respect en verbondenheid met zijn medemens. De ontwikkeling naar deze nieuwe mens tekent zich het eerst af in de kinderen.

Kenmerken van de “nieuwetijdskinderen”

De nieuwe kinderen zijn in toenemende mate heldervoelend, empathisch en telepathisch. Ze pikken gemakkelijk gevoelens op van anderen. De grens tussen de zintuiglijk waarneembare wereld en de ‘onzichtbare’ wereld van gevoelens, stemmingen en energieën is heel vloeiend voor hen. Ze nemen “de binnenkant” makkelijker waar en laten zich niet misleiden door uiterlijk gedrag dat niet strookt met wat er zich innerlijk afspeelt. Hun intuïtieve waarneming is trefzeker.
Nieuwetijdskinderen zijn vredestichters: ze voelen de impuls om tegengestelde belangen te willen verzoenen, harmonie te creëren en conflicten bij te leggen. Tezamen met hun intuïtieve vermogens leidt dit er vaak toe dat deze kinderen vroeg oud en volwassen zijn: ze begrijpen hun ouders soms beter dan deze zichzelf of elkaar begrijpen en ze proberen hen vaak te helpen of een brug te slaan tussen beiden. Ze worden in hun gevoel ‘de ouder van hun ouders’ en kunnen gaan zich identificeren met deze helpende, therapeutische rol. Een deel van hun onbevangen kind-zijn kan daarmee verloren gaan.
De nieuwe kinderen zijn idealistisch. Ze zijn spiritueel, diepzinnig en fantasierijk. Ze worden geïnspireerd door idealen als gelijkheid, broederschap en respect voor de natuur. In hun aura zie je vaak dat de hoogste twee chakra’s wijd open staan: ze kunnen daardoor veel inspiratie, inzicht en enthousiasme ervaren. Maar vaak zie je ook dat deze energie niet (helemaal) geaard is, wat zich uit in zweverigheid, rusteloosheid, dromerigheid of gebrek aan realiteitszin.
Nieuwetijdskinderen zijn meer gevoelsmatig dan rationeel ingesteld. Ze hebben moeite met vooropgestelde structuren en mentale kaders die weinig ruimte laten voor intuïtie, onvoorspelbaarheid en individualiteit. Eigenlijk zijn zij hier om ons te leren breken met een traditie van overmatig denken en analyseren. Nu is het zo dat alle kinderen tot op zekere hoogte gevoelswezens zijn, maar wat nieuwetijdskinderen onderscheidt is dat het voor hen lichamelijk en emotioneel onmogelijk is zich aan te passen aan een te zeer op ratio gebaseerde omgeving. Zij worden dan letterlijk ziek of vertonen ernstige gedragsstoornissen. Zij zitten als het ware met één been al zo sterk verankerd in een hartbewustzijn, dat zij niet meer terug kunnen.
Mede vanwege dit sterke intuïtieve bewustzijn en hun onvermogen zich aan te passen, kunnen nieuwetijdskinderen overkomen als rebels, “anders” of eigenzinnig. Feitelijk is het niet hun intentie opstandig te zijn. Zij willen gewoon zichzelf zijn. Maar als daar geen ruimte voor is, kunnen het drop-outs worden, eenlingen die aan de rand van de maatschappij leven.

Omdat zij minder door angst en zelfbehoud worden aangedreven, zijn ze minder gevoelig voor dwang, autoriteit en discipline. Toch kunnen ze intens lijden en in verwarring raken door het onbegrip dat ze ontmoeten. Ze kunnen zich daardoor vervreemd en eenzaam voelen en zich afvragen wat eigenlijk de zin is van hun aanwezigheid op aarde. Als ze echter wel hun plek vinden en hun creatieve en spirituele energie tot uitdrukking brengen, zijn ze in hun ideeën origineel en inspirerend en in hun omgang met mensen zachtmoedig, loyaal en niet-competitief.

Problemen die nieuwetijdskinderen ervaren

In de opsomming van deze eigenschappen, wordt meteen ook duidelijk hoe de problemen eruit zien waarmee nieuwetijdskinderen te maken (kunnen) krijgen. Het grootste probleem dat zij ontmoeten is dat hun energie niet goed wordt herkend en begrepen door de omgeving, waardoor zij zichzelf onvoldoende tot uitdrukking kunnen brengen. Als hier de communicatie hapert, als er een wezenlijk misverstaan is van hun energie, kunnen er verschillende “gedragsstoornissen” ontstaan.

Kinderen kunnen opstandig, driftig en moeilijk handelbaar worden. Ze voelen zich niet gezien en gehoord en willen eigenlijk “nee” zeggen, maar weten niet precies hoe. Het ontbreekt hen nog aan expressievaardigheden. Wat er gebeurt na verloop van tijd is dat zij zelf ook niet meer snappen wat hen precies beweegt. Als hun innerlijk leven niet gespiegeld wordt door een omgeving die het benoemt en helpt tot manifestatie te brengen, raken kinderen in zichzelf opgesloten met hun “anders zijn”. Ze kunnen dan moeilijk, irrationeel of onhandelbaar lijken, en het vergt veel aandacht en inzicht om te begrijpen wat er in deze kinderen omgaat, want vaak weten ze het zelf ook niet meer.

Het kan ook zijn dat kinderen die zich emotioneel niet welkom voelen, zich terugtrekken en afsluiten voor de omgeving. Ze reageren zich niet af in druk of opstandig gedrag. Ze zitten in hun binnenwereldje en zijn moeilijk bereikbaar voor de ouders of andere personen. Er zit vaak een intense gevoeligheid in deze kinderen, die, tezamen met het onbegrip dat zij ervaren voor hun manier van zijn, uitmondt in een “dichtklappen van het gevoel”. Deze reactie wordt wel met de term autisme (of autisme-gerelateerde stoornis) aangeduid. Het is een paradox dat autistische kinderen niet-empathisch worden genoemd (d.i. niet in staat tot het zich inleven in anderen). Ze zijn zonder uitzondering zeer gevoelig. Je zou kunnen zeggen dat zij zodanig moeite hebben met het vasthouden van de grenzen van hun eigen ik, dat zij het zich niet kunnen permitteren met hun bewustzijn invoelend uit te reiken naar een ander. Zij hebben het gevoel dat hun wereld dan zal instorten, alsof alles in een chaos zal verzanden en zij zichzelf niet meer terug kunnen vinden. Aan het niet-empathische gedrag van een autistisch kind ligt juist een enorm grote gevoeligheid ten grondslag en dus juist een zeer grote ontvankelijkheid voor andermans energie. Het is in reactie hierop dat een autistisch kind zich meent te moeten beschermen en zich gevoelsmatig afsluit. Het niet-empathische gedrag dat je ziet bij een autistisch kind is dus een overlevingsmechanisme en geen wezenlijke eigenschap van de inwonende ziel.

Zowel kinderen die een extraverte “oplossing” zoeken voor hun innerlijke problemen (opstandigheid, onrust, concentratiestoornissen) als kinderen die een introverte oplossing kiezen (zich opsluiten in hun binnenwereld) hebben een aantal kenmerken gemeen:

Ze voelen zich niet welkom, niet echt gewaardeerd om wie ze zijn.
Ze zijn niet goed geaard. Dit kun je letterlijk waarnemen doordat je ziet dat hun aura aan de onderzijde niet helemaal tot aan de grond reikt. Wat het concreet betekent is dat zij geen rustpunt in zichzelf hebben, een anker als het ware, van waaruit zij helder kunnen voelen waar ze staan. Ze weten niet hoe het voelt om rustig en ontspannen “bij zichzelf” te zijn.
Ze kunnen lichamelijke klachten gaan vertonen of erg gevoelig reageren op bepaalde voedingsmiddelen of andere stoffen.
Als ze tiener worden, kan het moeilijk blijken om een goede aansluiting te vinden met de samenleving (bijvoorbeeld het vinden van een geschikte opleiding of baan).

Hieronder willen wij iets zeggen over de wijze waarop je deze kinderen en tieners zou kunnen begeleiden en helpen om vastere voet onder de grond te krijgen. Maar eerst wil ik benadrukken dat het belangrijk is niet in termen van schuld te denken als we hier praten over de oorzaken van de problemen die nieuwetijdskinderen ervaren. De ouders van deze kinderen doen vaak hun uiterste best om hen goed op te vangen en voor hen te zorgen. Een aantal ouders is zich zeer bewust van de bijzondere kwaliteiten van hun kind en raakt zelf steeds dieper intuïtief afgestemd op wie zij zijn. Door hun openheid, vindt er een enorm leerproces plaats en het zijn deze ouders die, in samenwerking met hun kinderen, maatschappelijk de weg zullen banen voor nieuwe manieren van omgaan met kinderen.

De soms pijnlijke confrontatie die de nieuwetijdskinderen aangaan met de aardse werkelijkheid is bewust gekozen. Zij komen iets nieuws brengen en in hun hart weten ze dat. Dit plaatst hun moeilijkheden in een ander perspectief. Op zielsniveau nemen zij verantwoordelijkheid voor wat zij tegenkomen in hun leven, zij aanvaarden de obstakels. De maatschappij is niet “tegen hen”, maar de maatschappij slaapt in veel opzichten. Het is de slaap der gewoonte en de komst van de nieuwetijdskinderen vormt een ‘wake-up call’. Ja, ze lijken wel een beetje op jullie, voel je het?! De oudere generatie lichtwerkers hebben dezelfde dilemma’s ervaren als deze kinderen, met het verschil dat in deze tijd de dingen in een stroomversnelling raken. De nieuwe kinderen zijn zowel de oorzaak als het gevolg van deze versnelling.

Meer ook over de begeleiding van nieuwetijdskinderen zie de website van Pamela Kribbe

Â« terug