Haar naam is Sophia, vrouw van de allerhoogste God

Toegevoegd door Saskia Beugel op 15-04-2012 om 01:18

Ik was laatst in een ontmoeting met de 'priesteres' (zoals ik haar noem) in de sauna en zij vertelde mij over Sophia.. Sophia is de vrouwelijke kant van God volgens de gnosis.. Ik wist helemaal niet dat God een vrouw had! God had zeer zeker een metgezel Sophia (Wijsheid). De mens wil weer heel (een) worden eerherstel voor de vrouw.

God was voor mij vroeger een ver weg groot heiligman beeld.. of eigenlijk niet helemaal een 'goed heiligman'. Ik vond God helemaal niet leuk... eerder iemand die je straft als je stout bent en eigenlijk nooit iets leuks zei. Je kon beter maken dat je uit de buurt kwam.. Ik vond God een beetje eng... en voor mij was het een man en geen vrouw.. Dat kan ik me nog herinneren van God.. van vroeger.. Alhoewel ik helemaal niet kerkelijk opgevoed ben eerder atheistisch zaten er in mijn familie toch wat 'ondergrondse energie' welke duidelijk wortels heeft in de christelijke leer. Ik vond God niet zo lief, hij bood geen veiligheid en het was nooit goed genoeg. Het moest altijd beter en sneller en je was alleen veilig als je hem tevreden hield maar dat was erg onduidelijk wanneer en hoe dat nu precies was....en intussen mocht je vooral niet gelukkig en vrij zijn. Maar nu snap ik het God was gewoon niet in balans ;-) althans niet die God..

In mijn opvoeding is God niet echt benoemd en werd het niet beleden en we gingen ook niet naar de kerk.. maar toch was dezelfde 'gereformeerde' God (of de God voortkomend uit het Vaticaan) ook bij ons aanwezig continue! Bij ons was het de andere kant van dezelfde medaille... atheisme..... maar ergens op de achtergrond was toch 'die God' er wel. Bij iedereen ... volgens mij was er ook boosheid naar God...en tegelijk ook angst denk ik. Ik had dus zelf niet zoveel op met God...en de mens was slecht en dat vond ik eigenlijk niet maar ik dacht wel dat God er zo over dacht...

Dus die was het voor mij niet helemaal... die grijze man die ver weg op een wolk zat en zich toch niet echt om mij en mensen bekommerde... en ik vond hem maar verward. Ik had wel veel met de natuur, met mensen, met liefde, met creatie, met dromen, met zachtheid, met spirits die ik altijd aantrof in mijn kamer... met mijn spirituele opa en met pure liefde en eenheid. Dat gevoel van versmelting had ik als kind al.. maar met God zoals ik dacht dat ie was had ik niet zoveel.

Het gevoel wat ik van God heb is veranderd de laatste jaren.. De God die ik nu als 'God' bestempel is voor mij meer het alles, licht, eenheid, liefde en het zit in mij en het is vrouwelijk en mannelijk. India heeft me daarbij geholpen om mijn beeld van 'God' te herprogrammeren. In India zag ik.. God is best gezellig..niet alleen maar een grijze man in de hemel die straft en beloont en met name straft.... In het hindoeisme is God afgebeeld als Shiva Shakti en in vrouwen, mannen, dieren etc aanwezig.. in de natuur in allerlei vormen en God is zowel vrouwelijk als mannelijk. In India (en Bali) zingen ze liederen met elkaar naar he goddelijke in tempels en gekleurde gewaden verbonden rituelen en ceremonies met de rivieren, water en bergen. Dat was voor mij wel goddelijk en veel leuker en gezelliger en veel meer 'waarheid' voor mij! Dat was veel dichterbij hoe ik vond dat God moest zijn...

Maar nu ik me aan het verdiepen ben in onze Westerse gnostiek en ons mystieke verleden zie ik dat deze eigenlijk net zo rijk en prachtig is als het hindoeisme. Alleen de fijne kerk, het Vaticaan en alle uitvloeiselen daarvan hebben er een zootje van gemaakt.. en in de bijbel ook nog even een paar belangrijke hoofstukken weggelaten.. zo hebben ze de geschiedenis herschreven en ook ons geprogammeerd..

De dode zeerollen Nag Hammadi, Keys of Enoch geven wat meer diepte over en laten zien dat wij een net zulke rijke en verdiepende basis hebben als in bijvoorbeeld India. Hier was God niet alleen man maar ook vrouw... eenheid dus.. de boel is gewoon verdraaid.. Mijn godsbeeld komt nu weer overeen me hoe ik het altijd voelde en de God die ik niet okay vond dat is niet God.. dat is een gecreerde Demoon van de machtshebbers van die tijd niets meer niets minder.

De rol van de vrouw en God als vrouw en de vrouwelijke kant en de metafoor met de natuur en de pysche van de mens zit ook in onze tradities... de tradities van de natuurkrachten, oude Egypte, gnostiek... Ik lees geschriften waaruit ik begrijp (en weet dat het klopt) dat Maria die de vrouw van Jezus was en over Sophia de vrouw van God. Prachtig dus dat ook in ons rijke verleden God niet alleen man maar ook vrouw is (balans) en alles is en niet alleen maar die boze grijze man ergens in de hemel

De God van de joden en christenen heeft dus niet alleen een mannelijke maar ook een vrouwelijke kant. Altijd al gehad. Haar naam is Sophia.... Sophia als vrouw van de allerhoogste God

http://www.trouw.nl/tr/nl/4512/Cultuur/archief/article/detail/1599515/2009/01/30/Eerherstel-voor-Sophia-Gods-vrouw.dhtml

Â« terug