Is er iets mis met verveling, tijdens meditatie?

Toegevoegd door Katinka Hesselink op 27-02-2011 om 13:09

Wie zo’n vraag stelt geeft vanzelf het antwoord: nee, er is niets mis met verveling tijdens meditatie. Althans, zo voel ik dat.

Mijn recente blogposts over meditatie hebben vooral reactie opgeleverd over mijn acceptatie van verveling.

En vervolgens mijn analyse er van. Tja, ik ben nu eenmaal een denkend mens, dus ik analyseer wat ik voel. Dat hoort, voor mij, bij menszijn. Je kunt alleen overstijgen of veranderen wat je onder ogen ziet. Of het nu om gevoelens als gaat, of relatieproblemen of welk ander issue ook. Sterker nog, in een recent (nog niet uitgekomen) boek over mindfulness meditatie las ik dat je bereid moet zijn tot een soort mentale gymnastiek om voor mindfulness meditatie in aanmerking te komen. Wat ik doe lijkt het meest op mindfulness meditatie.

Laat ik beginnen met eens onder ogen zien wat verveling allemaal is:

  1. Verveling is onrust
  2. Verveling is bewustzijn van leegte
  3. Verveling is oncomfortabel
  4. Verveling voelt eenzaam

Ik heb ze genummerd om er goed naar te kunnen verwijzen. Vooral die tweede is van belang: verveling is bewustzijn (van leegte). Normaal gesproken overschrijven we die verveling met bijvoorbeeld een visualisatie oefening, een film, of een goed boek.

Voel je eigen verveling en kijk of ik gelijk heb. Als je in je verveling gaat zitten, zit daar bewustzijn. Het is niet voor niets dat Krishnamurti tegen een verveelde leerling in een van zijn scholen zei:

De meeste mensen zijn verveeld. Waarom? Je vroeg hoe je van verveling af kunt komen. Laten we het onderzoeken. Als je een half uur op jezelf bent, ben je verveeld. Dus pak je een boek, klets je wat, leest een tijdschrift, gaat naar de film, praat, doet iets. Je houdt je denken bezig. Dit is vluchten van jezelf. Nu heb je een vraag gesteld. Let op wat er gezegd wordt. Je verveelt je, omdat je jezelf tegen komt. Je bent jezelf nog nooit tegen gekomen. Daarom wordt je verveeld. Je zegt: is dat alles wat ik ben? Ik ben zo klein, zo bezorgd. Je wil dat gevoel kwijt raken. Wat je bent is saai, dus ren je weg. Maar als je zegt: ik zal niet verveeld zijn. Ik ga er achter komen waarom ik zo ben. Ik wil zien hoe ik echt ben. Dan is het alsof je in een spiegel kijkt. Je ziet jezelf heel helder zoals je bent, hoe je gezicht er uit ziet. Maar dan zeg je dat je er uit zou moeten zien als een filmster. Maar als je naar jezelf zou kijken en zeggen: “Ja, zo ben ik. Mijn neus is niet echt recht, mijn ogen zijn wat klein, mijn haar is recht,” accepteer je het. Als je ziet wat je bent is er geen verveling. (Krishnamurti on Education, p. 59)

Wat ik probeerde te zeggen is dat je daar niet doorheen komt zonder de verveling onder ogen te zien. Eerst maar eens kijken naar wat is, als je dat met liefde en acceptatie doet, verandert het vanzelf. En zo heb ik het ook ervaren.

Zie ook het gesprek hierover: http://www.overpeinzende.nl/2011/verveling-tijdens-meditatie/

Als je dit interessant vond, bekijk dan ook:

« terug

Blogger

Katinka Hesselink

Wie ben ik? ik ben een dochter, een zus, webdeveloper, webdesigner gespecialiseerd in zoekmachine optimalis... meer »

Rishis nieuwsbrief

voornaam *
achternaam *
email *
Captcha
Type tekens over in het vakje eronder *

Volg Rishis op:

Copyright 2006 - 2011 Rishis, club for free souls. Webdesign by: Granville