Jed Mc Kenna en Spirituele Verlichting

Toegevoegd door Saskia Beugel op 04-03-2011 om 01:02

Jed McKenna is de onbekende schrijver van boeken als Spirituele Verlichting? Vergeet het maar! Ewald Wagenaar schreef in de Koorddanser een boeiend artikel over hem dat me erg aansprak. Dank je, Ewald! Ik gaf Vriend het voor zijn verjaardag en inmiddels hebben we het beiden uit. Een bijzonder fris en origineel boek. Een van de weinige die vanuit het perspectief van een verlicht iemand is geschreven. Hij woont ergens in een huis in Iowa, waar voortdurend anderen al dan niet langdurig in zijn bijzijn leven, en beschrijft op een soms humoristische manier hoe hij omgaat met het gegeven dat hij daar als een soort verlichte meester behandeld wordt. Die er geen doekjes om windt dat hij verlicht is, wat in de wereld van de newage not done is: zoiets zég je niet, dat is egotripperij!

Nou moet Jed ook weinig hebben van de alternatieve wereld. De meeste goeroes en verlichten hebben verdacht weinig anderen verlicht, en hun wereld wijkt niet veel af van die van – al dan niet gewone of alternatieve – religies en mystiek. Want meestal hebben die als hoogste doel het in stand houden van de droom, waarbij wederzijdse bevestiging van hun waarheid goed helpt. McKenna maakt dan ook een duidelijk verschil tussen mystiek en verlichting: dat laatste is heel iets anders dan een continue staat van vervoering, een kosmisch orgasme, een gevoel van eenheid met het al, een piekervaring, de hemel op aarde, een permanent high zijn. Hij noemt het ´goedkoop´ om dat verlichting te noemen.

Wat verlichting dan wel is? Het doorzien van de illusie, de onechtheid, de maya waarin we leven. Omdat we niet, zoals de dwaas uit het tarotspel, in de afgrond durven te stappen, de echte werkelijkheid durven te aanschouwen, verliezen we ons in sprookjes, ook over verlichting. Daarvoor moeten we door een gevoel van totale zinloosheid, wanhoop heen, wat ook wel the dark night of the soul is genoemd. Hij citeert Krishna uit de Mahabharata . Ik herken veel Osho in McKenna, en Jed blijkt dan ook graag Osho te lezen. Die had het ook vaak – eigenlijk altijd dus – over de afbraak van het ego en de illusies waarmee we dat ego in stand houden, uit angst in een existentiële zinloosheid en doelloosheid te vallen, onze identiteit te verliezen, opgebouwd als die is uit oordelen over van alles en nog wat. Wat niet wegneemt dat het ego zichzelf niet kan laten verdwijnen: daar protesteert het tegen, en dat zou ik ook doen als ik het ego was. Het is veel beter dat ego een eigen plek en bestaansrecht te geven en ook deze illusie te accepteren. In mijn eigen woorden: de grootste egotrip is het bestrijden van het ego!

Deep down weten we drommels goed dat we onecht zijn, liegen, toneelspelen, en daarom hebben we ook een schaamtegevoel over het feit dat we de boel, inclusief onszelf, zitten te belazeren zolang we niet verlicht zijn. En dat kunnen we worden door ons voortdurend af te vragen wat de waarheid is, je bij elke zin en gedachte die je uitspreekt of denkt af te vragen of dat wel zo is. Hierin staat natuurlijk de klassieke vraag van Nisargadatta centraal:´Wie ben ik?´, die hij net als Adyashanti liever vertaalt in ´Wat ben ik?´ McKenna noemt dat zelfonderzoek autolyse en daarmee helpt hij voordurend de mensen die hem in zijn grote landhuis bezoeken. Het goede nieuws daarbij is dat we hoe dan ook ooit verlicht zullen worden. Dat is nu eenmaal onze natuurlijke ontwikkeling en bestemming, en wie zijn wij om te menen dat tegen te kunnen houden? Het duurt misschien nog een paar miljoen jaar, maar het komt!

Wie Jed McKenna in real life is weet bijna niemand. In het ´Over de auteur´ achterin het boek wordt vermeld dat hij klaar is met zijn werk en de wereld rondtrekt, waarbij hij uit vuilnisbakken eet en zijn oksels wast bij pompstations. Dat is toch een iets ander beeld van een verlichte zoals ons dat meestal wordt voorgeschoteld. Is alles wat hij schrijft knap verzonnen of is het echt? Ik vraag me af of dat er iets toe doet, want het verhaal is echt. Het lijkt er allemaal nogal verstandelijk toe te gaan, maar de vele citaten van Walt Whitman en Rumi, en de humor en de emoties die vaak uit de pagina´s opvlammen maken het heel compleet allemaal. En wat het vooral zo echt maakt is dat hij als anti-goeroe ook zo gewoon is. Hij is niet in het hier en nu met de afwas bezig. Hij is een nachtbraker, die ook graag in een bubbelbad ligt. Hij houdt niet van details, springt graag parachute en speelt computerspelletjes. Daarmee wordt hij net een mens en alles herkenbaar. Zelfs wat verlichting is.

Bron Satyamo http://www.satyamo.nl/781/spiritualiteit/jed-mckenna/

http://www.selfrealisation.net/NL/zevenvoudigegelaagdheid.php

Â« terug